De kinderen van de Mytylschool die met een lichamelijke beperking leven, krijgen nog steeds een stiefmoederlijke behandeling van de overheid. Ze voelen zich in de steek gelaten door de overheid die geen oor heeft voor hun noden. De Stichting Mytylschool heeft klassenassistenten nodig, die de leerkrachten fysiek moeten assisteren met de kinderen bij onder andere het verwisselen van de wegwerpluiers.
Sinds 2017 een beroep gedaan
Sinds 2017 wordt aangeklopt bij het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting (Sozavo) en ook deze minister van Sozavo heeft geen oor voor de noodkreten van de stichting, lieten directeur Mirjam Karnadi en de voorzitter van het stichtingsbestuur Greta Jharap gisteren weten tijdens een persconferentie.
“Ga naar de pers”, wordt de directeur en het bestuur van de school voorgehouden wanneer ze aankloppen bij Sozavo en bij parlementariërs. Er is jaar en dag geroepen dat de school behoefte heeft aan klassenassistenten, omdat het hier gaat om kinderen met een lichamelijke beperking of een combinatie van beperkingen.
Karnadi legt uit dat de klassenleerkrachten niet degene moeten zijn die de leerlingen fysiek moeten helpen. Hoewel dit niet hun werk is, doen zij het wel. Zij moeten lesgeven, benadrukt ze. De assistenten helpen met het fysiek gedeelte. Bij de zwemlessen moeten ze de kinderen helpen met aan- en uitkleden en tegelijkertijd ook helpen om het water in te gaan.
De directeur en de bestuursvoorzitter betreuren het dat deze groep bestaande uit 53 kinderen met een beperking zo gedupeerd worden. Er zijn slechts twee assistenten beschikbaar en de ideale situatie is om zes tot zeven assistenten te hebben. De druk is zwaar op de huidige assistenten vooral als een komt weg te vallen.
Taak overheid
Jharap merkt op dat deze kinderen met een beperking recht hebben op onderwijs net als alle andere kinderen die niet met een beperking leven. Het gaat om kinderen die mentaal wel nog alles kunnen, maar vanwege hun lichamelijke beperking belemmerd worden en dus extra steun en hulp nodig hebben. Ze worden klaargestoomd om ook iets van zichzelf te maken.
De overheid heeft zelf geen scholing voor deze kinderen. Het zijn stichtingen met besturen die zich bekommeren om deze doelgroep. Zo ook de Kennedystichting die gericht is op personen met een gehoorbeperking. De stichting draait volledig op donaties van vrienden en familie in en buiten Suriname. De bussen waarmee de kinderen vervoerd worden, zijn ook gedoneerd. Het enige dat de stichting vraagt van de overheid is om met personeel in te komen.
First lady laat niets van zich horen
Ook first lady Mellisa Santokhi-Seenacherry heeft niets van zich laten horen en niet gereageerd op een schrijven, dat aan haar bureau is gericht. Jharap merkt op dat de vorige first lady’s als Ingrid Bouterse-Waldring en Liesbeth Venetiaan-Vanenburg wel hart hadden voor de kinderen van de Mytylschool. Dit deden ze als beschermvrouwen.
Zo heeft de Bouterse-Waldring na haar bezoek aan de Mytylschool als first lady kunnen bewerkstelligen dat er binnen enkele dagen chauffeurs ter beschikking werden gesteld vanuit het leger. Deze ondersteuning is onder de huidige regering gewoon stopgezet.
Jharap merkt op dat vervoer essentieel is voor deze doelgroep, omdat het gaat om speciaal vervoer. De meeste kinderen komen uit zwakke huishoudens. Als ze niet opgehaald worden dan gaan ze niet naar school en dat vertaalt zich weer erin dat zij afgesloten worden van de samenleving. Ze kunnen niet naar een normale school, omdat het schoolmeubilair niet toegankelijk is voor deze kinderen. Bovendien worden ze ook gepest door andere kinderen.
“Het zijn zulke lieve kinderen die recht hebben op onderwijs”, benadrukken Jharap en Karnadi. Met deze noodkreet hoopt de school wel een antwoord te krijgen van de overheid, waarbij ze zeggen dat ze inkomen met personeel. Dat zij hun verantwoordelijkheid op zich nemen voor ook dit deel van de bevolking, de kinderen met een beperking. Voor nu voelen zij zich in de steek gelaten door de overheid.
