In de huishoudelijke vergadering van 2 februari 2021 heeft Marius Bee, de voorzitter van De Nationale Assemblee (DNA), zeer verwerpelijke ondemocratische kanten laten zien. Eigenlijk heeft hij zijn ware aard laten zien. Zo zei hij in de vergadering dat hij het woord geeft aan wie hij wil en hij niet verplicht is het woord te geven aan de BEP-fractie. Dit gedrag en deze denkwijze van Bee zijn nou de perfecte ingrediënten voor dictatuur, onverschilligheid en willekeur.
Een voorzitter van het parlement dient een bindende factor te zijn en dient boven partijen te staan. Hij dient te handelen naar het besef dat de democratie het sterkst is indien de andere zijde een kans krijgt haar zegje te doen. Dat is één van de basisvereisten voor deze functie, die wij nu ver moeten zoeken bij Bee.
Als vicepresident Ronnie Brunswijk de betreffende uitspraken gedaan zou hebben, zouden wij deze column niet geschreven hebben (wij zijn het gewend van hem, owru gwenti). Nu Bee hetzelfde gedrag als dat van zijn voorzitter begint te vertonen, zijn wij genoodzaakt hem erop te wijzen dat de samenleving nu echt genoeg heeft van dit soort gedrag en absoluut niet ervan gediend is.
De fractieleider van de BEP, de heer Ronnie Asabina, was eerder aan het woord gekomen, maar vroeg later om een punt van orde. De assembleevoorzitter heeft Asabina goed gehoord, anders zou hij niet gezegd hebben: “U bent niet verplicht het woord te krijgen. Ik geef het woord aan wie ik wil.” Hij beseft niet dat hij in een huishoudelijke vergadering met betrekking tot een punt van orde, het woord moet geven aan elk lid dat erom vraagt. Asabina van de BEP heeft hij op een zeer gênante manier gekortwiekt. Een dieptepunt in de parlementaire democratie. Ongehoord!
Het is bekend dat de wettelijke bepalingen met betrekking tot de opzegging van het lidmaatschap zijdens Sergio Akiemboto, gebrekkig zijn en niet op elkaar aansluiten. In onze juridische analyse hierover hebben wij dit gebrek in de wetgeving blootgelegd. De zienswijze van Marinus Bee hebben wij ook beluisterd op Radio ABC.
Het zou hem gesierd hebben het door hem ingewonnen juridisch advies te delen met alle fracties, vooral gezien het feit dat de meningen verdeeld zijn met betrekking tot deze kwestie en gezien de wettelijke gebreken. Zou hij het ingewonnen juridisch advies gedeeld hebben met eenieder, dan zou er misschien draagvlak zijn voor zijn zienswijze. Die zienswijze diende hij te verdedigen in het parlement, niet als voorzitter van DNA, maar als lid van DNA.
Hij weet dat de meningen, ook onder juristen verdeeld zijn. Juist gezien de diverse meningen over deze zaak, was het aan hem gelegen om zijn standpunt te onderbouwen. Dan had eenieder ervan kennis kunnen nemen hoe hij tot zijn standpunt is gekomen. Zijn standpunt heeft hij helemaal niet gemotiveerd; hij heeft simpelweg meegedeeld dat Akiemboto geen lid meer is.
Wij vragen ons af, wat de wettelijke grondslag is geweest voor zijn mededeling dat Akiemboto geen lid meer is. DNA-leden zouden aan hun voorzitter moeten vragen: “Meneer de voorzitter, kunt u aangeven op basis van welk wetsartikel u de mededeling heeft gedaan dat de heer Akiemboto geen DNA-lid meer is?” Vervolgens zal hij een antwoord erop geven en dat antwoord kan de samenleving weer toetsen aan de wettelijke bepalingen.
Het gaat er bij ons nu niet om, of Marinus Bee wel of niet terechtgesteld heeft dat Akiemboto geen lid meer is. Het gaat om de handelswijze van assembleevoorzitter. Het gaat erom hoe hij tot die beslissing is gekomen. Die beslissing moet toetsbaar zijn door de samenleving. De gelegenheid tot die toetsing heeft hij eenieder ontnomen, door zijn beslissing niet te motiveren en door niet te pleiten voor zijn standpunt. Om voor zijn standpunt te pleiten, zou hij de voorzittershamer tijdelijk moeten overdragen aan de ondervoorzitter van DNA. Waarschijnlijk heeft hij dat risico niet willen nemen.
Deze handelswijze van Marinus Bee, deed bij ons weer de horrorgedachte opkomen van het jaar 2010. Volgens gewezen DNA-lid Guno Castelen, was het Marinus Bee die toen tegen het partijstandpunt had gestemd in DNA. Waar de partij besloten had te stemmen voor Paul Somohardjo als DNA-voorzitter, had Marinus Bee (volgens Castelen) gestemd op Jenny Simons. Daarmee zou hij verraad gepleegd hebben.
Zo werd Simons gekozen tot DNA-voorzitter. Castelen zou hierachter gekomen zijn, vanwege het feit dat hij de stembriefjes gemerkt zou hebben (hij had het stembriefje voorzien van een herkenningsteken). De toen door Castelen gestelde onberekenbaarheid van Marinus Bee, zien wij weer de kop opsteken bij hem.
Marinus Bee dient te beseffen dat het parlement niet als een ‘krutu’ geleid moet worden, maar als een ‘Gran Krutu’. Een Gran Krutu is ook niet makkelijk te leiden, maar het lukt de dignitarissen met tact en wijsheid wel. Die tact en wijsheid missen wij bij Marinus Bee.
Sunil Sookhlall & Kries Mahabier