In onze tweeluik deel 1 hebben wij u een kijkje gegeven in de manier waarom gewezen coördinator Priya Gopalrai door de huidige beleidmakers is gecriminaliseerd en beklad en de prijs die u als samenleving hiervoor betaalt.
In de samenleving is het verhaal ingeprent dat Gopalrai slechts één transplantatie heeft bewerkstelligd. Daarbij miskent en onderschat men hoeveel tijd de opstart van zo een project in beslag neemt. Maar goed, in ieder geval heeft zij bewezen dat zij binnen een jaar de eerste succesvolle niertransplantatie op Surinaams bodem neergezet heeft.
Voor het jaar 2020 waren er een aantal transplantaties gepland, die helaas niet doorgegaan zijn door de COVID-19-epidemie. Dit is de ware reden dat er slechts één transplantatie uitgevoerd kon worden, terwijl men u anders doet geloven. In de hele wereld waren niertransplantaties vanwege de COVID-19-epidemie stopgezet.
Zij deed nog andere werkzaamheden op het ministerie van Volksgezondheid, zoals wetenschappelijk onderzoek en COVID-begeleiding. Het beeld dat men geschetst heeft, is dat zij zonder noemenswaardige tegenprestatie SRD 40.000 per maand toucheerde, is in de eerder column bewezen dat het niet correct is. Zie in onze vorige column haar genoten opleidingen en het bedrag van 1,2 miljoen euro wat zij de staat Suriname zou kunnen besparen. Vergelijkt u dat maar met de opleiding van enkele politiek benoemde figuren uit de huidige coalitie en het daaraan gekoppelde salaris dat zij ontvangen.
Tegenstrijdigheden
In een krantenartikel d.d. 26 augustus 2020 deelt minister Amar Ramadhin van Volksgezondheid mee dat het kostenaspect meegespeeld heeft in het beëindigen van het contract. Dit, terwijl andere functionarissen bijna evenveel verdienen. De coördinator van malariabestrijding bijvoorbeeld, verdient SRD 34.521 per maand. Dit, terwijl in Suriname nauwelijks meer sprake is van een malaria-epidemie.
Ook indien er sprake zou zijn van een epidemie, de niertransplantatie is niet minder belangrijk dan malariabestrijding. Het valt dan niet uit te leggen waarom de trekker van de niertransplantatie dan geen SRD 40.000 mag verdienen.
Eerst zegt minister Ramadhin dat de commissie haar doelen heeft bereikt, reden waarom het opgeheven wordt (Dagblad Suriname, d.d. 26 augustus 2020). Precies één dag later verklaart de minister weer iets totaal anders. In een krantenbericht van Dagblad Suriname d.d. 27 augustus 2020 zegt de minister dat het volstrekt onduidelijk is wat de commissie niertransplantatie heeft bereikt. Mooi is dat: eerst zeg je dat de commissie haar doelen heeft bereikt en daarna zeg je dat je niet weet wat de commissie heeft bereikt.
In het krantenbericht van 26 augustus 2020 zegt de minister dat vanwege de COVID-19-epidemie de niertransplantaties zijn stopgezet. Tijdens het rechtsproces dat Gopalrai aanhangig heeft gemaakt om haar naam te zuiveren, zegt de minister dat Gopalrai bedankt is vanwege het feit dat er geen niertransplantaties meer uitgevoerd zijn. Je weet wat de reden is van opschorting van de transplantatie, maar in het rechtsproces gebruik je dat tegen de persoon. Wat gebeurt er jongens?
Er is door de minister gesteld dat Gopalrai documenten vervalst zou hebben. Het ging om een brief waarin Rajesh Anthony Subraj, de directeur van de George Subraj Foundation, in een schrijven aan president Chan Santokhi zijn verontwaardiging uitspreekt over de gang van zaken. Echter bevestigt de directeur in een latere brief dat die brief door hem geschreven is en dat er dus helemaal niets vervalst is.
Rancune
Indien je een goed voorbereid besluit neemt, zal je ook consequent zijn in je uitlatingen en handelingen. Dit, vanwege het feit dat je dan goed op de hoogte bent van zaken en het besluit na een evaluatie hebt genomen. Indien je uit rancune besluiten neemt zal je tegenstrijdigheden uitkraaien, omdat je ook lukraak een besluit had genomen.
Uit het geheel blijkt verder dat de minister het onderscheid tussen de voorzitter van de commissie Niertransplantatie en Coördinator Niertransplantatie niet heeft kunnen maken. In het parlement heeft hij op 5 augustus 2020 meegedeeld dat de voorzitter van de commissie SRD 40.000 per maand verdiende. Dit klopt niet, want Gopalrai verdiende als voorzitter van de commissie slechts SRD 1.050 per maand. Als coördinator niertransplantatie verdiende zij SRD 40.000 per maand. Lees hier wat de verschillen tussen de beide functies zijn.
Het verdient aanbeveling om vooral een kijkje te nemen in de omvangrijke taken van een coördinator niertransplantatie. Vergelijkt u dat met het salaris dat daartegenover heeft gestaan. Wij achten dat salaris van SRD 40.000 zelfs ver ondermaats, vergeleken met de taken die daar tegenover gestaan hebben, niet te vergeten de 24 uurs-beschikbaarheid.
De beleidsmakers verwarren de functies van commissievoorzitter en coördinator niertransplantatie. Tegen beter weten in, persisteren zij zelfs erin dat de werkzaamheden in beide functies identiek waren. Men weet dus niet eens waarover men praat.
Er is bewust voor gekozen om Gopalrai te bekladden in de functie van commissievoorzitter, door te stellen dat zij SRD 40.000 per maand verdient als commissievoorzitter. De samenleving zal denken, inderdaad, dat is veel geld. Zou men vertellen dat zij als coördinator niertransplantatie SRD 40.0000 per maand verdient en wat voor werk zij daarvoor moest doen, dan zou dat minder of zelf helemaal niet hard aangekomen zijn bij de samenleving. Zie hier de bewuste keus om haar enkel als commissievoorzitter te bespreken en het salaris van SRD 40.000 onterecht daaraan te koppelen.
De commissie zorgt voor de waarborging, terwijl de coördinator in persoon alle zaken rond, tijdens, voor en na de transplantatie moet coördineren. Het niet kunnen onderscheiden van deze twee aparte functies geeft de onkunde van de huidige beleidmakers op het gebied van transplantaties weer. Verder zou een commissievoorzitter geen specifieke kennis hoeven te hebben over het vakinhoudelijke, terwijl de coördinator dat wel zou moeten vanwege de eisen voor de uitvoering.
In het geding stellen de huidige beleidsmakers dat Gopalrai geen noemenswaardig werk verzet heeft. Een eerste niertransplantatie in de Surinaamse historie, die zelfs succesvol verlopen is, is een unicum voor Suriname. Binnen een jaar heeft zij dat bewerkstelligd en vooral kosteloos ook nog, waar men thans 40.000 euro kosten in rekening wil brengen voor diezelfde klus. Iets van begin af aan opzetten als coördinator en succesvol laten uitvoeren is niet de makkelijkste taak. Zij heeft zichzelf in ieder geval terugverdiend.
Iets wat niet kapot is, zult gij niet repareren
Moge dit ook een voorbeeld zijn voor opvolgende regeringen hoe het niet moet, indien je de regeermacht overneemt. Men dient eerst goed na te gaan wat wel of niet kapot is. Wat niet kapot is, moet men niet repareren en in stand laten, anders gaat het juist wel kapot. Kijk maar naar de hypothetische schadepost van 1,2 miljoen euro per jaar die de staat Suriname zal lijden op basis van dertig niertransplantaties per jaar via het Diaspora Medisch Team.
Wij vragen ons af wat de achterliggende gedachte geweest is om Gopalrai op deze manier te criminaliseren en weg te werken. Moest er iemand anders in plaats van haar komen, koste wat kost?
De thans bekend geworden accommodatie van de medische maffia zien wij als het verlengde van de criminalisering van Gopalrai. Zij moest gecriminaliseerd en weggewerkt worden, om de medische maffia te accommoderen.
Sunil Sookhlall & Kries Mahabier
